Dane szczegółowe książki

Spis treści 6
Słowo wstępne 10
Od tłumacza 32
Wstęp 39
§ 1 Medytacje Kartezjusza jako wzór filozoficznej autorefleksji [Selbstbesinnung] 39
§ 2 Konieczność radykalnego ponowienia punktu wyjścia filozofii 45
Medytacja pierwsza. Droga do transcendentalnego ego 49
§ 3. Przewrót kartezjański i przewodnia idea teleologiczna [Zweckidee] **1 absolutnego ugruntowania nauki 49
§ 4. Odsłonięcie sensu teleologicznego [Zwecksinnes] nauki poprzez wżycie się w nią [Einleben in sie **5] jako w noematyczny fenomen 53
§ 5. Oczywistość a idea autentycznej nauki 60
§ 6. Zróżnicowania [Differenzierungen] oczywistości. Filozoficzny postulat apodyktycznej i w sobie pierwszej oczywistości 64
§ 7. Nieapodyktyczna oczywistość istnienia świata; wciągnięcie jej w zasięg przewrotu kartezjańskiego 68
§ 8. "Ego cogito" jako transcendentalna subiektywność **16 71
§ 9. Zasięg apodyktycznej oczywistości [twierdzenia] "Ja jestem" 76
§ 10. Dygresja. Kartezjańskie uchybienie w sprawie zwrotu transcendentalnego 79
§ 11. Ja psychologiczne a Ja transcendentalne. Transcendencja świata 81
Medytacja druga. Odsłonięcie uniwersalnych struktur pola transcendentalnego doświadczenia 84
§ 12. Idea transcendentalnego ugruntowania poznania 84
§ 13. Konieczność tymczasowego wyłączenia zagadnień zasięgu poznania transcendentalnego 87
§ 14. Strumień "cogitationes". "Cogito" i "cogitatum" 90
§ 15. Naturalna a transcendentalna refleksja 93
§ 16. Dygresja. "Ego cogito" jako konieczny punkt wyjścia zarówno transcendentalnej, jak i "czysto psychologicznej" refleksji 99
§ 17. Dwustronność badań nad świadomością jako następstwo problematyki korelacji. Kierunki opisu. Synteza jako praforma [Urform] **6 świadomości 103
§ 18. Identyfikacja jako forma podstawowa syntezy. Wszechobejmująca synteza czasu transcendentalnego 106
§ 19. Aktualność i potencjalność życia intencjonalnego 111
§ 20. Odrębność analizy intencjonalnej 114
§ 21. Przedmiot intencjonalny jako "transcendentalna nić przewodnia" ["transzendentaler Leitfaden"] 120
§ 22. Idea powszechnej jedności wszystkich przedmiotów i zadanie jej konstytutywnego wyjaśnienia 125
Medytacja trzecia. Problematyka konstytucji. Prawda i rzeczywistość 130
§ 23. Uściślenie pojęcia konstytucji transcendentalnej przez wprowadzenie haseł "rozum" ["Vemunft"] i "nierozum" ["Unvernunft"] **1 130
§ 24. Oczywistość jako samoprezentacja. Jej zmodyfikowane pochodne [Abwandlungen] 132
§ 25. Rzeczywistość i "quasi"-rzeczywistość 134
§ 26. Rzeczywistość jako korelat oczywistego potwierdzenia 135
§ 27. Funkcjonowanie habitualnej i potencjalnej oczywistości w konstytucji sensu "przedmiot istniejący" 137
§ 28. Domniemana [Präsumptive] oczywistość doświadczenia świata. Świat jako idea-korelat [idei] doskonałej oczywistości doświadczenia zewnętrznego [Erfahrungsevidenz] **5 139
§ 29. Dziedziny materialne i formalnoontologiczne jako wskaźniki [Indices] transcendentalnych systemów oczywistości 142
Medytacja czwarta. Rozwinięcie problemów konstytucji samego transcendentalnego ego 146
§ 30. Transcendentalne ego nieodłączne od swych przeżyć 146
§ 31. Ja jako identyczny biegun przeżyć 147
§ 32. Ja jako substrat określeń habitualnych [Habitualitaten] **2 149
§ 33. Ja w pełni swej konkretności [Konkretion] jako monada a zagadnienie jego autokonstytucji 151
§ 34. Wypracowanie zasadniczego kształtu metody fenomenologicznej. Transcendentalna analiza jako analiza ejdetyczna 153
§ 35. Wypad w kierunku ejdetycznej psychologii wnętrza 159
§ 36. Transcendentalne ego jako uniwersum możliwych form przeżyć. Podlegające prawu istoty normowanie komponowania się przeżyć [Kompossibilität der Erlebnisse] w stosunkach współistnienia i następstwa 160
§ 37. Czas jako uniwersalna forma wszelkiej egologicznej genezy 163
§ 38. Aktywna i pasywna geneza 166
§ 39. Asocjacja jako podstawowa zasada genezy pasywnej 170
§ 40. Przejście do zagadnienia idealizmu transcendentalnego 173
§ 41. Autentyczne fenomenologiczne wydobywanie na jaw własnego "ego cogito" [Selbstauslegung des "ego cogito"] jako "transcendentalny idealizm" 175
Medytacja piąta. Odsłonięcie sfery transcendentalnego istnienia jako monadologicznej intersubiektywności 184
§ 42. Przedstawienie problemu doświadczania obcych podmiotów [Fremderfahrung] **1 jako odpowiedź na zarzut solipsyzmu 184
§ 43. Noematyczno-ontyczny sposób dania Innego jako transcendentalna nić przewodnia konstytutywnej teorii doświadczania obcych podmiotów 187
§ 44. Redukcja doświadczenia transcendentalnego do sfery tego, co własne [Eigenheitssphäre] **5 192
§ 45. Ego transcendentalne a zredukowany do tego, co moje własne, rezultat apercepcji mnie samego [eigenheitlich reduzierte Selbstapperzeption]: psychofizycznie złożony człowiek 202
§ 46. To, co własne, jako sfera aktualności i potencjalności strumienia przeżyć 205
§ 47. Do pełni monadycznej konkretności tego, co własne, należy również przedmiot intencjonalny. Transcendencja immanentna i świat pierwotnego pochodzenia [primordinale Welt] **18 210
§ 48. Transcendencja świata obiektywnego jako transcendencja wyższego szczebla, w przeciwieństwie do transcendencji pierwotnego pochodzenia 212
§ 49. Nakreślenie toku operacji intencjonalnego wydobywania sensu doświadczania tego, co obce 215
§ 50. Pośredni charakter zawartej w doświadczaniu obcych podmiotów intencjonalności jako charakter "współ-prezentowania" ["Apprasentation"], jako charakter apercepcji analogicznej **22 218
§ 51. "Łączenie w pary" ["Paarung"] jako asocjacyjnie konstytuujący składnik doświadczania obcych podmiotów **27 225
§ 52. Współprezentowanie jako specyficzny rodzaj doświadczenia, posiadający swój własny styl potwierdzania 228
§ 53. Potencjalne momenty sfery pierwotnego pochodzenia i konstytutywna funkcja, jaką spełniają one w aktach apercepcji Innego 233
§ 54. Eksplikacja sensu aktów współ-prezentowania, w których doświadczam obcych podmiotów 235
§ 55. Uwspólnocenie [Vergemeinschaftung] monad i pierwsza forma tego, co obiektywne: przyroda intersubiektywna 241
§ 56. Konstytucja wyższych szczebli wspólnoty intermonadologicznej **45 255
§ 57. Wyjaśnienie zjawiska równoległości zachodzącej pomiędzy procedurą wydobywania na jaw tego, co wewnątrzpsychiczne, a analogiczną procedurą zastosowaną na gruncie egologiczno-transcendentalnym **49 260
§ 58. Uczłonowanie pola zagadnień intencjonalnej analityki wyższych wspólnot intersubiektywnych. Ja i świat otaczający 261
§ 59. Eksplikacja ontologiczna i jej miejsce w całokształcie transcendentalnej fenomenologii konstytucji 269
§ 60. Metafizyczne rezultaty naszej procedury wydobywania na jaw zasobów dostarczanych przez akty doświadczania obcych podmiotów 273
§ 61. Tradycyjna problematyka "źródła psychologicznego" i jej fenomenologiczne objaśnienie 277
§ 62. Ogólny rzut oka na charakter operacji intencjonalnego wydobywania zasobów doświadczania obcych podmiotów 289
Zakończenie 294
§ 63. Zadanie krytyki transcendentalnego doświadczenia i poznania transcendentalnego 294
§ 64. Słowo końcowe 295
Indeks pojęć **01 304